3 maja 1791 roku Sejm Wielki, zwołany w październiku 1788 roku, uchwalił Konstytucję Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jest to pierwsza ustawa zasadnicza w nowożytnej Europie i druga – po amerykańskiej – na świecie. Przekształcała ona państwo w monarchię konstytucyjną, wprowadzała również prawo powszechnej niepodległości (dla szlachty i mieszczaństwa), a także zasadę trójpodziału władzy.
Uchwalenie Konstytucji 3 Maja jest wydarzeniem wspominanym w Polsce po dziś dzień, a za święto zostało uznane już 5 maja 1791. W okresie zaborów Polski jego obchodzenie było zakazane przez wszystkich zaborców, a złamanie zakazu było karane np. zsyłką w głąb Rosji. 
Po odzyskaniu niepodległości, rocznica Konstytucji 3 Maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919 r. Jednak w trakcie wojny i w czasach PRL nowe władze powtórnie zabroniły publicznego świętowania. Po krwawych protestach studenckich w 1946 r. tradycja obchodzenia rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja zamarła, aż do 1981 roku. 
Na falach zmian społecznych, obywatele polscy ponownie podjęli próbę wskrzeszenia idei zawartych w Ustawie Zasadniczej z 1791 r. Aż do upadku komunizmu, dzień 3 maja wiązał się z zamieszkami na ulicach. Święto Narodowe Trzeciego Maja przywrócono ustawą z 6 kwietnia 1990 r. Tego roku obchody święta w Warszawie na pl. Zamkowym w Warszawie odbyły się w obecności prezydenta RP.
Obchody rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja od początku wiązały się z silnym poczuciem patriotyzmu. Naszych potomków często czekały poważne reperkusje ze strony obcej władzy. Dziś, jako wolni obywatele, bez strachu o własne zdrowie, możemy pokazać nasz szacunek dla tych, którzy walczyli o suwerenność Polski. Każdego roku bądźmy tego świadom!
